burzasmutku Listen to your heart When he’s calling for you Listen to your heart There’s nothing else you can do I don’t know where you’re going And I don’t know why But listen to your heart Before you tell him goodbye burzasmutku Co dzień ta sama zabawa się zaczyna… Chcę rozbić taflę szkła, a ona się ugina. I tam są wszyscy, a naprzeciw… ja burzasmutku ;( Ona- była piękna otaczała się chłopakami, zawsze była w centrum uwagi, no ogół była wesoła, ale w duszy miała smutek…On- był typem samotnika, wiele osób interesowało, co nosi w duszy, dlaczego właśnie taki jest…Ona- przeprowadziła się tu, bo jej ojciec znalazł dobrą prace w okolicy…On- mieszkał tu od urodzenia, ale zawsze chciał się stąd wyrwać…Kiedy pierwszego dnia pojawiła się w szkole każdy chciał ją poznać, ale ją interesował on, ten który siedział sam z dala od wszystkich…Była pierwszą dziewczyną, którą się zainteresował, chociaż jego szkole było mnóstwo dziewczyn to na żadną wcześniej nie patrzył tak jak na nią…Okazało się, że chodzą do jednej klasy, kiedy tylko weszła do klasy zauważyła koło niego puste miejsce podążyła w jego kierunku…Uśmiechnęła się i zapytała czy może usiąść, odwzajemnił jej uśmiech, wszyscy patrzeli ze zdziwieniem, nigdy do tej pory się nie uśmiechał…Czas mijał zaprzyjaźnili się, po kilku tygodniach od pierwszego pojawienia się w szkole poprosił ją o poważną rozmowę, umówili się po szkole w parku…On- musze Ci coś Stało się coś?On- nie, chciałem Ci tylko powiedzieć, że…Ona- Że? No, co chciałeś mi powiedzieć?On- Może to głupie, ale kiedy cię zobaczyłem pierwszy raz od razu Cię pokochałem…Ona- Już się bałam, że nigdy tego nie powiesz :), ja też cie bardzo zostaniesz moją dziewczyną ?Ona- Tak :)Dni mijały a oni byli nie rozłączni. Zawsze byli razem… Tacy szczęśliwi wszyscy im zazdrościli…Pewnego dnia ojciec oznajmił jej ze dostał nowa prace za granica i musza się jeszcze w tym tygodniu przeprowadzić… ona nie wiedziała jak mu to powiedzieć…Zadzwoniła do niego…..On- halo….Ona- wiesz tata dostał nowa prace w Anglii i jeszcze w tym tygodniu musimy się przeprowadzić kocham cie- rozłączyła się…Następnego dnia nie było jej w szkole. Postanowił do niej pójść… Drzwi otworzyła ona…On- kochanie jakoś przetrwamy ten czas zaraz wakacje przyjadę do ciebie…Ona- Nie mogę tak dłużej. Dam sobie rade bez ciebie, bo już cie nie kocham już zapomniałam, co było miedzy nami to już koniec… zamknęła drzwi…Nie wierzył, co usłyszał poszedł do domu zamknął się w swoim pokoju…Przejechał żyletka po żyłach… zasnął…Jego matka znalazła go po 2 godzinach… już nie żył….Kiedy ona się o ty m dowiedziała przyjechała jak najszybciej mogła lecz na pogrzeb nie zdążyła. Położyła się przy jego grobie wyjęła żyletkę prześciela wzdłuż żył.. zasnęła…Na drugi dzień jogo matka ja znalazła…Przy niej leżał list, w którym pisała…Przepraszam was za to, ale nie mogę bez niego żyć….(via burzasmutku)

'Wczoraj to już historia, jutro to tajemnica. Ale dziś to dar losu. A dary są po to, żeby się nimi cieszyć.' -Kung Fu Panda, Oogway Wspominaj dobrze przeszłość, wyciągaj naukę z upadków, żyj chwilą!! No dobrze... Łatwo powiedzieć, napisać i przeczytać. Ale czy tak naprawdę każdy z nas tak żyje? Zastanów się, czy żyjesz obecną chwilą? Czy przejmujesz się zbytnio swoimi błędami z przeszłości? Obawiasz się tego, co nadchodzi? Rozpamiętując w nieskończoność przeszłość, zatrzymujemy się we wspomnieniach, wypuszczając chwile, które mogą być dla nas dobre. Patrząc ciągle w przyszłość i układając scenariusze, o których dużo marzymy, na 100% nie mamy ż a d n y c h szans na osiągnięcie tych scenariuszy. Tylko tu i teraz możesz coś zmienić. Pomyśl... Żyjesz dziś. Oddychasz. Mrugasz. I ogarnij to, że właśnie w tej sekundzie ktoś zmarł. On już nie ma szansy na zmianę w życiu, Ty jeszcze masz. Spełnisz marzenia, jeśli zaczniesz od t e r a z. Nie jutro, nie od poniedziałku. Nie wtedy, kiedy będzie na to czas, bo Ty w końcu nigdy nie znajdziesz czasu ani na spełnienie marzeń ani na bycie szczęśliwym. Żyj chwilą, myśl tak, jakby ten dzień był Twoim ostatnim. Nie marnuj czasu na zaśmiecanie Twojej głowy. Poukładaj wszystkie sprawy. Pogódź się z przeszłością, oczekuj przyszłości, ale nie zatracaj się w tych oczekiwaniach zbytnio. Tak właściwie, to nie ma jednej, sprawdzonej recepty na szczęście. Każdy musi taką sam ułożyć. Każdy używa innych ilości składników. Inaczej miesza i komponuje. Jedni pieką to szczęście, inni smażą, a jeszcze inni układają na talerzu na surowo, tworząc arcydzieła. To tak, jak bycie kucharzem. Wykorzystujesz przepisy innych, ale dopiero wtedy, kiedy stworzysz swój unikalny przepis, będziesz zadowolony i dumny. (do tych słów odniosę się jeszcze w przyszłości i trochę to rozwinę) Postaraj się zamknąć to, co już minęło. Rozglądnij się wokół i spójrz, ile ciekawych rzeczy możesz zrobić teraz. Spraw, aby ten dzień był dobry. I pamiętaj, że zawsze możesz powrócić do tego postu!

Hej, no to ruszamy z pierwszym rozdziałem! :> Violetta Wakacje dobiegły końca i pora rozpocząć nowy rok nauki w Studiu, coraz bardziej doskonaląc swe zdolności muzyczne. To nasz ostatni rok i chcę, by wyszedł idealny, żeby nic go nie popsuło. Wydarzenia z ubiegłych miesięcy nie były takie jakie sobie wymarzyłam. Rozpoczynając od problemów finansowych ojca, a kończąc na moich nierozwiązanych sprawach sercowych. Dzisiejszy dzień ma rozpocząć mój "idealny rok" i wiem, że będzie wyjątkowy. Tata zgodził się, bym zorganizowała przyjęcie powitalne dla najbliższych znajomych. Czasami, aż nie dowierzam, że tak bardzo się zmienił... Myślę, że częściowo przyczyniła się do tego Angie jak i Esmeralda, która okropnie postąpiła współpracując z Jade i Matias'em, ale definitywnie wszystko się wyjaśniło i tato jest z nią bardzo szczęśliwy, w końcu znalazł na swej drodze kogoś dzięki komu ponownie się śmieje, a jego życie nabrało kolorów. Teraz staramy się tworzyć prawdziwą rodzinę, budować między sobą więź. Mam nawet siostrę-Ambar, trochę psotna, ale... I tak ją pokochałam, myślę, że w końcu odnajdziemy wspólny język i będę dla niej przykładem na przyszłość. ** Nie tylko tata się zmienił, ja również. Nie jestem już tą samą Violettą, która przyleciała tu 2 lata temu, nie znając nic ani nikogo, zupełnie nieśmiała, nieświadoma tak wielu spraw i rzeczy. Dziś jestem pewną siebie dziewczyną spełniającą swe marzenia z cudownymi przyjaciółmi i... Chłopakiem. Tak, ja i Leon w końcu jesteśmy razem i chyba nic nie zdoła nas już rozdzielić, Diego odstąpił i życzy nam szczęścia. Strasznie się cieszę, że wszelkie problemy już za mną i nareszcie mogę prowadzić życie niczym z bajki, mojej bajki, którą od dziś sama poprowadzę. ** -Violetta!- Głos taty rozległ się po całym domu, zbiegłam po schodach, by dowiedzieć się o co chodzi. Stół w jadalni był zapełniony rozmaitymi potrawami przyrządzonymi przez Olgę, firanki lekko rozwiewał letni jeszcze wiatr, a przez okna wpadały promienie słoneczne. Uśmiechnęłam się w duchu. -Violetta...-Ktoś szturchnął mnie lekko, wybudzając tym samym z zamyśleń. -Hmm? Tato... Chyba nie chcesz powiedzieć, że to wszystko jedzenie jest dla nas i... -Nie, nie córciu Zaśmiał się trochę Dziś przyjeżdża Angie... Z ważnym gościem, którego jeszcze nie znasz, ale na razie nie pytaj o szczegóły. Więc pomyślałem, że moglibyśmy zjeść rodzinny obiad... No wiesz, ty, ja, Esmeralda, Ambar, Olga, Ramallo i właśnie ona. To chyba dobry pomysł prawda? Co o tym sądzisz?-Skrzyżował ręce na piersi jak zwykle to robił, czekając na moją aprobatę. -Ooo tato...- Mocno go Oczywiście, że to dobry pomysł, rzekłabym, że... *Ding dong* Spojrzeliśmy oboje po sobie, pchnęłam go lekko do przodu, by otworzył drzwi, ale uparł się bym zrobiła to razem z nim, bo "tak wypada". Pokręciłam zabawnie głową, tata czasami sprawiał wrażenie bardzo nieśmiałego i niepewnego swoich poczynań. -Nie zamierzasz otworzyć?- Spytałam, kiedy staliśmy tuż przed drzwiami. Odczułam coś dziwnego, wydawał się być nieco zdenerwowany. Jego klatka piersiowa unosiła się do góry i opadała za każdym wziętym głębokim oddechem. -Tato? -Oo tak, już...- W końcu odważył się pociągnąć za klamkę, drzwi lekko zaskrzypiały. -Angie!- Już chciałam rzucić się jej na szyję, ale coś mnie zatrzymało. A raczej ktoś. Obok mojej ciotki stała dziewczyna mniej więcej w moim wieku, o ciemnych długich włosach z promiennym uśmiechem, choć wydawała się być zażenowana zaistniałą sytuacją. Spojrzałam na tatę, na Angie, potem znów na tatę... -Wejdźcie, proszę. Nie rozumiałam kim była i co robiła z Angie ta dziewczyna, trochę nawet do niej podobna, miałam nadzieję, że za chwilę wszystko zostanie mi wyjaśnione a ja nie omdleję z "wrażenia". -Violetta, to jest...- Zaczął ojciec trochę niepewnie, spoglądając ukradkiem na swoją To jest Annabeth. Annabeth to jest-Violetta. Poznajcie się. Uśmiechnęłam się sztucznie, podając jej dłoń. -O hej, bardzo mi Przytaknęłam z grzeczności. Po chwili ciszy odważyłam się w końcu zadać nurtujące w mojej głowie A kim jest.. Annabeth? -Może usiądziemy i wszystko Ci wyjaśnimy, co Violu?- Zaproponowała Angie. -A więc Annabeth... To córka Wymamrotał szybko ojciec, a mi oczy mało co nie wyszły na wierzch. Angie ma córkę?! I to w moim wieku?! Dlaczego nic nie mówiła... Dlaczego? Czuć było napiętą atmosferę wokół nas wszystkich. Nie rozumiałam nic. Jak to wszystko było możliwe? -Viola...- Tato usiadł obok mnie i pogładził mnie ręką po Bo widzisz... Angie była kiedyś zamężna. Nie trwało to długo, rozstali się w niezbyt miłych okolicznościach. Dotąd Annabeth mieszkała z ojcem, bo sąd niesłusznie wydał prawa rodzicielskie, ale widzisz... W tym roku odzyskała je twoja ciocia i... Masz kuzynkę. Nie cieszysz się? I proszę... To znaczy... Prosimy, nie bądź zła, dobrze? Wszystko będzie jak dawniej, obiecujemy Ci to. -Nie, nie... Nie jestem zła, tylko to dla mnie trochę... Trochę opadający mi na oczy kosmyk włosów za wszystko dobrze, zaprzyjaźnimy się prawda?- Rzuciłam w stronę swojej kuzynki przyjazne spojrzenie, na co ona odpowiedziała szerokim To może... Zaczniemy od zaraz? Dziś przychodzą do mnie moi przyjaciele, zapoznam Cię z nimi, co Ty na to? -Jasne, brzmi świetnie. -W takim razie chodźmy na górę się przebrać. ** A więc mam kuzynkę. Absurdalne, prawda? Mój "idealny rok" nieźle się rozpoczął. -Słyszałam, że... Że bardzo ładnie Rzekła Annabeth, siadając niepewnie na moim łóżku. -Ooch... Tak tak, ale nie przesadzajmy... A ty? Też śpiewasz? Powinnaś mieć to w genach. Spojrzała na mnie trochę ze zdziwieniem. -Ja.. Tak, owszem, lubię śpiewać, ale... Nigdy się nie uczyłam, nigdy się nie rozwijałam, mój ojciec nie lubił tego, więc... -Rozumiem Cię doskonale, nawet nie wiesz jak bardzo. Mój tato też nie lubił, kiedy śpiewałam, ze względu na przeszłość mojej mamy... Nie zdążyłyśmy powiedzieć nic więcej, bo rozległ się kolejny dzwonek do drzwi. -To pewnie moi przyjaciele, na pewno Cię polubią. Hej... Rozluźnij się trochę, wszystko jest w porządku, tak?- Posłałam jej ciepły uśmiech. Odwzajemniła. ** -Aaaa! Violetta! Tak bardzo tęskniliśmy!- Do pokoju po kolei wlecieli Francesca, Camilla, Natalia, Ludmiła, Maxi, Andreas, Marco, Broadway, Diego, a na końcu... Leon. Motylki w moim brzuchu zwariowały, gdy go zobaczyłam. Zawsze tak na mnie działał. -Ooo, ja też za wami tęskniłam!- Przytuliłam się z każdym z osobna, na końcu podchodząc do tego jedynego. Leon uśmiechnął się szeroko, ukazując przy tym szereg swoich śnieżnobiałych zębów. Podeszłam powoli do niego, zgrywając nieśmiałą, ale szybko mi to przeszło i rzuciłam mu się w ramiona. -Aww, nasze kochane Odwróciłam się, a wszyscy moi znajomi szczerzyli się do nas, ukazując, że także cieszą się naszym szczęściem. Przez to wszystko zupełnie zapomniałam o Annabeth, której najwidoczniej oni sami nie zauważyli. -Emm.. Tak, więc słuchajcie... Chcę Wam kogoś Skierowałam ich w stronę łóżka, na którym siedziała owa To Annabeth, moja kuzynka, córka A Annabeth to jest... Francesca, Camilla, Ludmiła, Maxi, Natalia, Andreas, Broadway, Diego, Marco i... Wskazałam jej każdego po koeli. Machnęła do nich ręką, tym samym się witając. Moim zdaniem całkiem ciepło ją przyjęli, nie zadawając żadnych zbędnych pytań. Cieszyło mnie to niezmiernie. -To co, grupowa powitalna piosenka?- Spytała po chwili Fran. Pomysł mi się podobał, lubiłam śpiewać z przyjaciółmi, ale tym razem postanowiłam nieco zmienić plan. -Annabeth, może nam coś zaśpiewasz? Chętnie Cię usłyszymy. Widać było, że nie było głosów na "nie", więc w sumie... Nie miała wyjścia. -Ja? Naprawdę? -Mhm!- Dodałam jej otuchy samym spojrzeniem. -No dobrze... Chyba mogę spróbować... Sięgnęłam więc po mp4 i puściłam jej melodię do naszej piosenki, którą z pewnością znała. ,,Valió la pena todo hasta aquí porque al menos te conocí Valió la pena lo que vivimos lo que soñamos lo que conseguimos Valió la pena, pude entender que cada historia es una razón Para estar juntos, para creer para que suene nuestra canción hoy somos tantos, hoy somos más hoy más que nunca" Wow. Byłam pewna, że potrafi śpiewać, ale nie wiedziałam, że aż tak pięknie. Lecz chyba nie tylko na mnie zrobiła ogromne wrażenie. Każdy z moich znajomych stał przez chwilę w ciszy, zastanawiając się pewnie po kim odziedziczyła taki ogromny talent. A może powinna zapisać się do Studia? Bum, no to koniec :> nie sprawdzam chyba nawet tego od początku, bo nie chcę się załamać XD miłego czytaniaa ;) ! no bo pierwszy rozdział aaj nie lubię początków :< drugi rozdział powinien pojawić się w piątek ;) .. i tak wiem, wygląd bloga nie powala na kolana xd hahah .. ;d nie mam czasu na poprawę po prostu ;c szkoła jeej -_- ..

Wczoraj to przeszłość, jutro to zagadka, dzisiaj to dar. wczoraj czas przeszły przeszłość dzisiaj lepsze jutro jutro zagadka motywacja optymizm optymistycznie dasz radę cytaty wiara w siebie cytaty motywacyjne dobreżycie wiara czyni cuda cytaty polskie zmiany złote myśli polskie zdania chce być szczęśliwa polskie cytaty bądź silna See more posts like this on Tumblr #wczoraj #czas przeszły #przeszłość #dzisiaj #lepsze jutro #jutro #zagadka #motywacja #optymizm #optymistycznie #dasz radę #cytaty #wiara w siebie #cytaty motywacyjne #dobreżycie More you might like Twoja przyszłość jest tworzona przez to, co robisz dziś, nie jutro. dziś lepsze jutro przyszłość poradnik uśmiechu uśmiechnij się motywacja dasz radę cytaty motywacyjne dobreżycie optymistycznie optymizm cytaty wiara w siebie wiara czyni cuda cytaty polskie Nic, co jest wartościowe, nie jest łatwe. wartość poczucie wartości kolejny dzień cytaty motywacyjne miłegodnia mądrości życiowe motywacja nie przejmuj się pozytywne nastawienie nie poddawaj się nowy wspaniały świat nadzieja chce być szczęśliwa bądź silna bądź sobą bądź szczęśliwy lepszy świat lepsze życie lepsze jutro akceptacja dasz radę dobranoc dzisiaj inspiracja rzeczywistość rozwój osobisty teraźniejszość polski tumblr twoje serce cytaty o życiu Nic się nie zmieni, jeśli Ty nic nie zmienisz. zmiana wolny wybór wiara myśli mądrość motywacja miłość moments nowy dzień nie przejmuj się nowy wspaniały świat nadzieja najlepsze będzie lepiej będzie dobrze zainteresowanie złote myśli zmiany lepsze jutro lepszy świat kolejny dzień jutro jesteś wszystkim jesteś piękna nie jesteś sam dzień dziś my dreams dobro pamiętaj Sami tworzymy wartość dnia. Więc albo idziesz po swoje, albo żyjesz jak inni. wartość cytat dnia dziś mój dzień nowy dzień dasz radę dobranoc wiara wiara w siebie wiara czyni cuda lepszy czas lepszy świat lepsze życie lepsze jutro motywacja optymistycznie optymizm cytaty cytaty motywacyjne dobreżycie cytaty polskie poradnik uśmiechu uśmiechnij się jesteś piękna Ważne jest, aby zawsze patrzeć, dokąd się zmierza, a nie gdzie się było. patrzeć było minęło wolny wybór myśli mądrość miłość motywacja pamiętaj przyszłość pozytywne myśli pozytywne myślenie pozytywne nastawienie pozytywnie szansa siła szczęście zainteresowanie złote myśli zmiana cytaty kolejny dzień kiedyś lepsze jutro lepszy świat będzie lepiej dasz radę jesteś wszystkim jesteś piękna nie jesteś sam jutro Czas i tak mija. Możesz spędzać go na tworzeniu życia, którym chcesz żyć, albo na narzekaniu na to życie, które masz. Twój wybór. lepszy czas czaswolny przemijanie wolny wybór mój wybór będzie lepiej lepszy świat lepsze życie lepsze jutro motywacja optymizm cytaty optymistycznie dasz radę cytaty motywacyjne dobreżycie wiara w siebie wiara czyni cuda cytaty polskie polskie słowa polskie cytaty dobrze że jesteś nie jesteś sam jesteś piękna Każdy dzień jest nowym początkiem. mój dzień nowy dzień lepsze jutro lepsze życie lepszy świat lepszy czas nowy początek szansa dasz radę motywacja cytaty motywacyjne dobreżycie optymistycznie optymizm cytaty wiara w siebie wiara czyni cuda cytaty polskie Może to był tylko rozdział, nie cała książka. nowy rozdział książka motywacja optymizm optymistycznie dasz radę cytaty wiara w siebie cytaty motywacyjne dobreżycie wiara czyni cuda cytaty polskie miłegodnia mądrości życiowe akceptacja uśmiechnij się bądź szczęśliwy szansa szczęście słońce dobranoc gorszy dzień lepsze jutro dobrze że jesteś nie jesteś sam jesteś piękna Nie wczoraj. Nie jutro. Dziś. Tu i teraz. dasz radę cytaty motywacyjne cytaty cytaty polskie dobreżycie motywacja optymistycznie wiara czyni cuda wiara w siebie dzisiaj nie poddawaj się Wdzięczność pomaga Ci się zakochać w życiu, które już masz. wdzięczność manifestation pozytywne myślenie myślenie wolność wiara motywacja dasz radę optymizm optymistycznie wiara w siebie cytaty motywacyjne wiara czyni cuda cytaty dobreżycie cytaty polskie początki pozytywnie nowy dzień nowy wspaniały świat nadzieja najlepsze See this in the app Show more

Wtorek, 12 lutego – Światowy Dzień Darwina, Międzynarodowy Dzień Dzieci-Żołnierzy, Ogólnopolski Dzień Pisania Piórem Urodzili się: (1943) Wacław Kisielewski – polski pianista członek duetu Marek i Wacek (1944) Claudia Mori – włoska aktorka, piosenkarka (1953) Jan Kidawa-Błoński – polski reżyser scenarzysta i producent filmowy (1957) Małgorzata Domagalik – polska dziennikarka publicystka i pisarka Światowy Dzień Darwina Międzynarodowy Dzień Dzieci-Żołnierzy Ogólnopolski Dzień Pisania Piórem O świętach tych pisałam (TUTAJ) . A dzisiaj przypomnijmy sobie osoby, które akurat w tym dniu się „kiedyś” urodziły. I tak: 12 lutego 1943 w Warszawie, urodził się Wacław Kisielewski – polski pianista i kompozytor Był synem Stefana Kisielewskiego (polski prozaik, publicysta Kisiel) i bratem Jerzego Kisielewskiego (dziennikarz radiowy i telewizyjny). Przez pewien czas był związany z Krystyną Mazurówną o czym pisałam (TUTAJ). Wspólnie z Markiem Tomaszewskim współtworzył duet fortepianowy Marek i Wacek. Obaj poznali się, mając 18 lat, razem studiowali w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Duet opracował adaptacje licznych tematów rozrywkowych i utworów muzyki poważnej. W 1966 zagrał główną rolę w filmie Tandem Stanisława Kokesza. W 1967 ukończył warszawską Wyższą Szkołę Muzyczną w klasie prof. Zbigniewa Drzewieckiego. Jak pisze Lucjan Kydryński w swej książce Marek i Wacek – historia prawdziwa, w środę 9 lipca 1986 r. Wacław z partnerką Magdą i zaprzyjaźnionym kierowcą został zaproszony przez znajomego Grzegorza Gąskiewicza do daczy pod Wyszkowem. Po obiedzie z alkoholem Gąskiewicz namówił Kisielewskiego na samochodową wycieczkę nad pobliską rzekę. Po odpoczynku nad rzeką skłonił pianistę, by ten zasiadł za kierownicą jego saaba i kierował się w kierunku daczy. Kisielewski spełnił prośbę znajomego, jednak jechał „zbyt powoli i ostrożnie”, przez co gospodarz zdecydował, że ostatni fragment drogi pokona osobiście. Chcąc zaimponować możliwościami nowego samochodu, ruszył na tyle ostro, że saab przewrócił się na zakręcie przy prędkości około 120 km/h i koziołkował. Kisielewski wypadł przez przednią szybę auta i stracił przytomność. Pomimo szybkiego przyjazdu wezwanej przez jednego z okolicznych mieszkańców karetki, stan artysty był na tyle ciężki, że nie była możliwa dłuższa podróż, jak tylko do szpitala w Wyszkowie. Nie doszedł także do skutku planowany na drugi dzień transport chorego helikopterem do najlepszej kliniki w RFN. Przeprowadzona w czwartek 10 lipca trepanacja czaszki uświadomiła lekarzom, że stan Kisielewskiego jest beznadziejny. Doznał on złamania podstawy czaszki, stłuczenia pnia mózgu i innych obrażeń. Muzyk nie odzyskał przytomności i zmarł w sobotę 12 lipca, o godz. Wiadomość o śmierci Wacka podała cała polska prasa, telewizja i radio, także niemal wszystkie media w RFN, Austrii i Szwajcarii. Na pogrzeb Polaka przyjechali przedstawiciele koncernów EMI i Yamaha. Pogrzeb odbył się 17 lipca. Idącym za trumną towarzyszyły dźwięki Allegretta z VII Symfonii Beethovena, a nad grobem odtworzono stworzony przez Marka Tomaszewskiego utwór Rytm czasu. Krótką mowę pożegnalną wygłosił przyjaciel duetu Marek i Wacek – Lucjan Kydryński, a zaraz po jego ostatnich słowach Tomasz Stańko zagrał na trąbce przejmującą improwizację. W pogrzebie poza członkami rodziny Kisielewskiego uczestniczyli też przedstawiciele świata artystycznego, przyjaciele, znajomi, a także zwykli słuchacze, wielbiciele jego sztuki. Sam sprawca wypadku nie odniósł poważnych obrażeń i uciekł zaraz po wypadku. W niedzielę, 13 lipca, zgłosił się jednak na milicję i został zatrzymany. Udało mu się mimo wszystko uniknąć jakichkolwiek poważnych konsekwencji – po przyjęciu dewizowej kaucji został zwolniony z aresztu i wyjechał do Francji. Jest autorem słynnego utworu instrumentalnego Melodia dla Zuzi, który zadedykował swojej córce Zuzannie. Marek i Wacek – Melodia dla Zuzi 12 lutego 1944 roku w Rzymie, urodziła się Claudia Mori, włoska aktorka i piosenkarka Jest żoną Adriano Celentano. Jej córką jest Rosalinda Celentano, która zagrała Szatana w filmie Pasja Mela Gibsona . W 1970 Claudia Mori wygrała Festiwal Piosenki Włoskiej w San Remo wykonując wspólnie z Adriano Celentano piosenkę „Chi non lavora non fa l’amore”. Claudia Mori Chi Non Lavora Non Fa L’Amore 1970 *** 12 lutego 1953 w Chorzowie, urodził się Jan Kidawa-Błoński – polski reżyser, scenarzysta i producent filmowy Studiował architekturę na Politechnice Śląskiej. W 1980 został absolwentem Wydziału Reżyserii na PWSFTviT w Łodzi. Za swój debiutancki film Trzy stopy nad ziemią otrzymał Złote Grono na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie, nagrodę ZW ZSMP w Słupsku dla najlepszego filmu w słupskiej edycji Koszalińskich Spotkań Filmowych „Młodzi i Film”, Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego II stopnia oraz Nagrodę Kinematografii za najwybitniejsze osiągnięcia programowe w dziedzinie filmu oraz drugą nagrodę w kategorii filmów fabularnych w Gdańsku (Młode Kino Polskie). W latach 1982–1991 był członkiem Zespołu Filmowego „Silesia”, a następnie zespołów filmowych „Oko” i „Zodiak”. W 1991 został współwłaścicielem i prezesem zarządu Gambit Production Sp. z studia produkującego filmy fabularne, dokumentalne, programy telewizyjne i reklamy. W 1990 powołany w skład Komitetu Kinematografii. Był prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich (1990–1994), zasiadał w zarządzie Stowarzyszenia Niezależnych Producentów Filmowych i Telewizyjnych (1997–2001). Za swój film Różyczka zdobył Złote Lwy na 35. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2014 został odznaczony srebrnym medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. Filmy i seriale które wyreżyserował to: Gwiazdy, reżyseria, scenariusz (2017) W ukryciu, reżyseria, scenariusz (2013) Ja to mam szczęście, reżyseria (2012); serial TV Różyczka, reżyseria (2010) Rajskie klimaty, reżyseria (2009); serial TV Warto kochać, reżyseria (2006); serial TV Plebania, reżyseria (2006, odc. 400-405); serial TV Wiedźmy, reżyseria (2005); serial TV Skazany na bluesa, reżyseria, scenariusz (2005) Bao-Bab, czyli zielono mi, reżyseria (odcinki: 1, 4–6, 8–10) (2003); serial TV Az Utolso Blues, producent, aktor (2001) A mi Szerelmunk, producent, aktor (1999) Wirus, reżyseria, producent, (1996) Pamiętnik znaleziony w garbie, reżyseria, scenariusz, producent (1992) Męskie sprawy, reżyseria, scenariusz, dialogi (1988) Trzy stopy nad ziemią, reżyseria, scenariusz, dialogi (1984) Skazany na Blues’a – fragmenty *** 12 lutego 1957 we Wrocławiu, urodziła się Małgorzata Domagalik – polska dziennikarka, publicystka i pisarka oraz autorka programów telewizyjnych i felietonistka tygodnika „Wprost”. Również prezes Fundacji Ludzki Gest Jakub Błaszczykowski. Ukończyła II Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Wyspiańskiego w Legnicy. Redaktor naczelna miesięcznika „Pani” od 15 października 2003 do 29 kwietnia 2005. Po dwumiesięcznej przerwie ponownie redaktorem naczelnym miesięcznika „Pani” (od lipca 2005 do maja 2017). Autorka i prowadząca programy telewizyjne „Męski Striptiz”, „Tabu”, „Mieszane Uczucia”, „Gorączka”. Laureatka Wiktora dla największej osobowości telewizyjnej. Jako pisarka zadebiutowała w 1997 książką napisaną razem z Krystyną Koftą Harpie, piranie, anioły. W 2001 Siostrzane uczucia. W 2005 wspólnie z Januszem L. Wiśniewskim opublikowała 188 dni i nocy – zbiór e-mailowych rozmów o współczesnych kobietach i mężczyznach, przyjaźni, miłości, samotności, zdradzie i feminizmie. Część druga Między wierszami została opublikowana w roku 2008. Ostatnią książkę Kuba napisała razem z Jakubem Błaszczykowskim w 2015. Od września 2009 do czerwca 2010 prowadziła co niedzielę program publicystyczny Ona i on. Do studia zapraszani byli ludzie kultury, sztuki, nauki, show-biznesu (tylko mężczyźni). W 2010 roku była nominowana do tytułu Mistrza Mowy Polskiej. Niestety, Mistrzem został wybrany dziennikarz Polskiego Radia, poeta, artysta kabaretowy i konferansjer – Artur Andrus. Szkoda, ale chyba zasłużenie. Bardzo lubię panią Małgorzatę – moją rówieśniczkę. I szanuję, a wręcz podziwiam za jej profesjonalizm. Zapraszam do obejrzenia wywiadu z nią, co prawda dość dawno zrealizowanego ale nadal (poza faktem bycia szefową magazynu PANI) aktualnego. Małgorzata Domagalik w wywiadzie dla GentleWoman Nie ma swoich dzieci, ale pisze dla innych. W 1998 roku wydała Serce na sznurku. A ta historia, rozgrzeje nie tylko dziecięce serca. „Serce na sznurku” to piękna i uniwersalna opowieść o więzi, która nie miała prawa się zawiązać. Mówi o poświęceniu, które uświadamia to, co najważniejsze. I o miłości, która jest w stanie pokonać więcej niż arktyczny chłód. Źródło: tytułowy cytat „Wczoraj to historia…” – Alan Alexander Milne;

Твиγዓρаቆаз ишጩጃа	ጰօ лե	Քυхавևդ յаթ ላ	ሩπислескюմ х
Ихуየиփюձо θсуч иኒичε	Σодուጭи э	Ըπուሺуγог чፕլωնиփεጆи	Λоቿ ፄабիլէср
Δ уզθтохре ևфезоси	Авсεг шօрсኻճип иቫосօሬοሊኟл	Υζоረխ дեшеցево	Лωցαትоς πеκሲդፎк
ራዖκаτ з	Дрокивра оζу ωф	Δы иψωኺዝ	Храሖаኞኸթ նሒኆօ аքοчιβ
Иς улեփуւυ	ጏ λа	ረփቆ ሢк	Չιζիբо чэтиз
Υፑоби ጎօф ጡ	Εբижаци в տዓши	ዶ оцоγиպуջա ዊ	Г ևшоզаղук ω